اندونزي

زنان اندونزي در مديريت تحصيلات عالي

ماريا سيتا دارما

اگر به خود تعلق نداشته باشم اگر من به فكر خودم نباشم، چه كسي به فكر من خواهد بود؟

چه كسي به من تعلق خواهد داشت اگر فقط به فكر خودم باشم، پس من كيستم؟

و اگر تنها به خود تعلق داشته اگر الان به فكر نباشم، پس كي باشم؟

باشم چگونه انساني خواهم بود؟

پس اگر نه هم اكنون، كي؟

“بابولونيانتلمود”

 

مقدمه:

سال 1978 .م نقطة عطفي براي پيشرفت زنان اندونزي مي باشد. دراين سال، قوانين اساسي و حقوق اجتماعي زنان در “رهنمودهاي ملي براي توسعه” به تفصيل شرح داده شد. براي اولين بار، دولت برنقش زنان در توسعة كشور با ؟ يك مقام ملي: تحت عنوان ”دومين وزير براي نقش زنان” تاكيد كرد و تا سال 1983.م اين موقعيت به وزير نقش زنان ارتقاء پيدا كرد.

مقام فلسفي پانسا سميلا و قانون اساسي براي زنان، جايگاه و حقوق مساوي به عنوان مخلوقات آفريدگار درنظر گرفته اند. قانون اساسي حقوق، وظايف و فرصتهاي يكساني را براي زنان و مردان در بردارد. ازلحاظ تاريخي، شكل گيري نقش زنان اندونزي يك فرآيند طولاني را سپري كرده است. در قرون پيش تعدادي از زنان اندونزي درصحنه هاي سياسي به عنوان ملكه سلطنت كرده اند. به عنوان مثال يكبار در قرن چهارم ميلادي، تربيوناتونگادوئي و سوهيتا امپراتوري ماجا پاهيت، يكي از امپراتوريهاي مورد احترام در مجمع الجزاير اندونزي را اداره كردند. در اواخر قرن نوزدهم و اوايل قرن بيستم تعدادي از زنان اندونزي درجنگ با مخالفت قدرت استعماري به نيروي نظامي مردان پيوستند. دراين بين مارتا كريستينا تياهاهو، نيا آگنگ سرانگ، كات يناك دئين و كات مئونيا از زنان برجستة اين مبارزه بودند.

چالش فرادوي زنان اندونزي اكنون كاملاً متفاوت است. تلاش زنان در فعاليتهاي فرهنگي و خانوادگي بيشتر از حوزة سياست است. اميد زنان به توسعة استانداردهاي زندگي و دست يافت به تحصيلات عالي مي باشد.

بعضي از زنان برجسته كه دربهبود وضعيت زنان در اندونزي از طريق آموزش و پرورش نقش داشته اند عبارتند از: كاوتيني از جه پارا جاواي مركزي (1904-1879) نيا احمد داهلان از جاواي مركزي، مايا والنده مارمينن از جنوب سوالاوزي دوبي سارتريكا از جاواي غربي است. اين شخصيتهاي تاريخي ثابت كردند كه زنان اندونزي براي رسيدن به اهدافشان تلاش خود را قرنها پيش آغاز كرده اند. اين تلاش تا حال ادامه داشته و با سرعتي حركت كرده است كه اساسش تنها بر زندگي خانوادگي نيست.

 

فرصتهاي شغلي:

با توجه به داده هاي دفتر مركزي آمار، جمعيت اندونزي در سال 1990.م 00/400/179نفر بوده است. از كل جمعيت 00/500/89نفر مرد (يا 89/49%) و 000/900/89نفر زن (يا 11/50%) بودند.

از پيش مطالعات آماري چنين نتيجه گيري مي شود كه درسال 2005.م جمعيت زنان بيشتر خواهد بود. به طوري كه جمعيت زنان 000/680/111نفر (يا 10/51%) در مقايسه با 000/508/111نفر مرد (يا 9/49%) خواهد بود. عموماً پذيرفته شده است كه تعداد زنان در سالهاي آينده به مرور كاهش پيدا خواهد كرد.

جدول (1)

درصد جمعيت زن و مرد

زن			مرد		كل
سال	جمعيت	درصد	جمعيت	درصد	جمعيت	درصد
1990	000/900/89	11/50	000/500/89	89/49	000/400/179	100
2005	000/680/111	10/50	000/508/111	90/49	000/188/223	100

منبع: جاكارتا. بي پي اس 1990

به هرحال بيشتر بودن جمعيت زنان به معناي مشاركت بيشتر آنها در بازار كار نيست. باتوجه به آمارهاي دفتر ملي آمار، برآوردها براي مشاركت در نيروي كار براساس جنسيت نشان داده كه سهم زنان افزايش پيدا خواهد كرد. چنانچه درجدول شمارة (2) نشان داده شده است.

جدول (2)

برآورد نيروي كار زن و مرد

زن			مرد		كل
سال	جمعيت	درصد	جمعيت	درصد	جمعيت	درصد
1988	000/450/28	4/37	000/630/47	6/62	000/080/76	100
1993	000/900/41	8/38	000/100/66	2/61	000/000/108	100
1998	000/630/46	2/40	000/770/68	8/59	000/000/115	100

منبع: جاكارتا، بي پي اس، 1990

درسال 1988.م تعداد كل زنان در نيروي كار 000/450/28نفر بود. اين تعداد معادل نصف تعداد مردان در بازار كار بوده است. تا سال 1993.م تعداد زنان شاغل در حدود 000/900/41نفر پيش بيني شده است و تا سال 1998 حدود 000/630/46نفر افزايش پيدا خواهد كرد. اين نمودارهاي قياسي براساس اين فرض است كه كل نيروي كار از كل جمعيت تا 62/56% رشد خواهد كرد. [درصد ميانگين از سال 1985 تا 1989 درجدول شمارة (3)] اگر چه هنوز حضور زنان كمتر از مردان است اما واضحاً هرسال درصد مشاركتشان درنيروي كار بالا خواهد رفت.

 

جدول (3)

ميزان مشاركت نيروي كار در سالهاي 1985، 1986، 1987، 1988، 1989

سال	جمعيت كل	نيروي كار	درصد
1985	618/629/164	697/253/87	0/53
1986	515/347/168	126/463/96	3/57
1987	540/009/172	476/733/98	4/57
1988	836/588/175	169/139/101	6/57
1989	110/136/179	064/540/103	8/57

منبع: جاكارتا، بي پي اس، 1990

باتوجه به نقش زنان در نيروي كار تنها مطالعة ارقام درمورد ميزان مشاركت آنها كافي نيست. بلكه نياز است كه به كيفيت مشاركت زنان نيزتوجه كنيم. جدول شمارة چهار نشان مي دهد كه بيشترين سهم زنان شاغل هنوز در كارهاي يدي است. به هرحال زمانيكه سهم زنان در بخش كارهاي يدي كاهش مي يابد، سهمشان در زمينه هاي حرفه اي و تخصصي هرسال بيشتر از مردان افزايش مي يابد.

 

جدول (4)

درصد جمعيت نيروي كار مطابق نوع كار و جنسيت در بين سالهاي 80-1971و1985

كار	زن							مرد
	1971		1980			1985		1971		1980			1985
1- حرفه اي (كاهش/ افزايش) 2- اداري (كاهش/ افزايش) 3- خدمات (كاهش/ افزايش) 4- كارگري (كاهش/ افزايش)	10/4 60/1 15/18 15/76	(78/0-) (16/0-) (51/7+) (58/6-)		33/3 44/1 66/25 57/67	(61/0+) (48/0+) (19/1+) (28/2-)		94/3 92/1 85/26 29/67	47/6 22/4 87/11 44/77	(53/3-) (29/0+) (33/1+) (91/1)		94/2 51/4 20/13 35/79	(50/0+) (55/0+) (55/0+) (60/1-)		44/3 06/5 75/13 75/77
كل	100		100			100		100		100			100

منبع: آناليزاستيوآكسي وانتيا اندونزي، 1988

 

 

مشاركت در آموزش و پرورش:

فرصتهاي محدود در نيروي كار مي تواند افقي (نوع كار) و عمودي (امكانات براي رسيدن به قله) باشد. هردو نوع محدوديت مي تواند اثرات قويي روي مشاركت زنان حوزة آموزش و پرورش داشته باشد. وقتي سطحهاي تحصيلي زنان و مردان با هم مقايسه مي شود اين مسئله آشكار مي گردد.

جدول (5)

مشاركت زنان در آموزش و پرورش

سطح سني تحصيلات

6-5 ساله ها مهدكودك

12-7 ساله ها ابتدايي

15-13 ساله ها راهنمايي

18-16 ساله ها دبيرستاني

29-19 ساله ها تحصيلات عالي

كل

زن

مرد

زن

مرد

زن

مرد

زن

مرد

زن

مرد

زن

مرد

حضور در مدرسه

731/399

474/361

231/055/12

739/795/12

782/082/4

180/478/4

868/494/2

809/957/2

750/059/1

830/649/1

362/092/20

005/252/22

عدم مشاركت

254/3

752/1

364/345

703/425

821/950/1

085/828/1

974/270/3

175/076/3

441/264/14

427/494/12

854/834/19

142/826/17

منبع: آموزش و پرورش: نظرخواهي اقتصاد اجتماعي ملي، 1989

 

جدول شمارة 5 نشان مي دهد كه درهمة سطحها زنان كمتر از مردان در آموزش و پرورش مشاركت دارند. سهم زنان نسبت به مردان با افزايش سطح تحصيلات كاهش پيدا مي كند. ازدواجهاي زودهنگام براي زنان زير 20سال بويژه در روستاها علت افزايش افت مشاركت زنان در تحصيلات را پس از مدرسة ابتدائي بيان مي كند. علاوه براين، قبل از اينكه به 20سالگي برسند. بيشتر زنان مجبورند كاركنند تا نيازهاي اساسي خانواده هايشان را تأمين كنند.

سطح پايين تحصيلات زنان فراتر از دورة ابتدايي، خصوصاً در زمينه هاي علم و صنعت، فرصتهاي شغليشان را براي سود بردن از موقعيتهاي كاري و بطورقابل توجهي محدود مي كند. علاوه براين سطح پايين تحصيلات كارآيي آنها را به عنوان مادران و مربيان دربين خانوادهايشان نيز كاهش مي دهد. درك مشكلات و نيازهاي فرزندان در مدرسه وارانة راهنماييهاي مناسب براي اين دسته از زنان، بدليل نداشتن دانش كافي در علم و صنعت مشكل خواهد بود. به هرحال، پيشرفت مردم ما به مهارت بيشتر درعلم و صنعت بستگي دارد.

نقش زنان در آموزش و پرورش:

زنان از لحاظ سرشت طبيعيشان مربي هستند. معمولاً وظيفة زنان است كه بچه هايشان را تربيت كنند. رحم اولين مرحلة زندگي يك فرد است. رشد و هوش جنين، اساساً تحت تأثير مادر است.

اوانكاو مشهور، كارل گوستاديونك، باور داشت كه همة ابعاد زندگي روحي يك فرد وسلامت او از ارتباط با مادرش ناشي مي شود. روابط بچه ها با مادرانشان تأثيرگذارتر از ارتباط با پدرانشان است. نگرش ذهني و رواني مادر نقش اساسي و مهمي را بازي مي كند. يونگ براي محبت و علاقة مادري اهميت زيادي قائل بود. او معتقد بود كه اولين مرحلة رشد انسان به علاقة او به مادرش ارتباط دارد. درتمام مدت زندگي يك مادر به بچه هايش در تحصيل كمك مي كند. معمولاً مادر نقش بسيار مهمي در موفقيت عملي بچه هايش بازي مي كند و معمولاً آنها را در بدست آوردن مدارج تحصيلي بالاتر تشويق مي كند. ارتباط اساسي ميان مادر و فرزند پيشرفت و رشد ذهني او را بالا مي برد و منشأ شادكامي او مي شود نقش زنان بعنوان مربي فراتر از زندگي خانوادگي آنهاست. تقريباً تعداد قابل توجهي از زنان اندونزي معلمان موسسه هاي تحصيلات عالي مي باشند. جدول شمارة 6 نشان مي دهد كه كل تعداد زناني كه در موسسه هاي تحصيلات عالي معلم شده اند چه ميزان مي باشد از بين تعداد كل 684/56نفري معلمان تمام وقت يا پاره وقت، 64/13نفر (8/22%) زن مي باشند. در موسسه هاي خصوصي زنان كمتري مشغول به كارند.

410 /141نفر898 /14نفر(3 /18 %)زن هستند.اين بدان معني است كه ازكل 094 /141 نفرمعلمين تحصيلات عالي فقط 53 /28 نفر(2 /20 %) زن هستند.

 

جدول (6)

تعداد موسسه هاي تحصيلات عالي و كارمندان آموزشي در اندونزي.

مالك	موسسه					كارمند آموزشي
	* U	* I	* S	* A	كل	زن		مرد		كل
						جمعيت‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌	%	حمعيت	%	جمعيت	%
خصوصي دولتي خصوصي و دولتي	212 30 242	43 14 57	329 2 331	240 2 242	824 48 872	898/14 640/13 538/28	3/18 8/22 2/20	512/66 044/64 556/112	7/81 2/77 8/79	410/81 684/59 094/141	100 100 100

داده ها ازدفتر مركزي آمار، 1989 ، و دفتر راهنماي موسسه هاي خصوصي آموزش جدول شماره 6 نشان دهنده آموزش عالي، 1990 تعداد پرسنل آموزش چه تمام وقت چه پاره وقت ، در مراكز دولتي و خصوص است ، وليكن از اين حقيقت كه اين افرادكامل در دو ياچند موسسه تدريس مي كنند چشم پوشي مي كند. اين جدول تصويري از مشاركت زنان ومردان در سطح سوم تحصيلي را نشان مي دهد.

جدول شماره 7 ثابت مي كند كه درموسسه هناي دولتي وخصوص، درصد مشاركت زناني كه تمام وقت تدريس مي كنند بيشتر ازكساني است كه پاره وقت كار مي كنند. زنان به عنوان معلم ممكن است در دوياچند مكان به پاره وقت كار كنند. براي زنان ، تدريس تمام وقت در يك مكان و درجايي ديگر به طور پاره وقت مشكل است چرا كه علاوه بر تدريس ، مراقبقت از فرزندان برعهده زنان است . معمولا وظايف خانواده براي زنان اندونزي بر مسئوليت هاي آموزشي مقدم است . در اندونزي تدريس زنان به هدفت تكميل خانواده صورت مي پذيرند به عنوان راهي براي ارضاي استعداد وعلاقمندي هاي يشان .

 

جدول شماره (7)

شمار كاركنان آموزشي تمام وقت ونيمه وقت درموسسات دولتي وخصوص تحصيلات عالي

مالك	موسسه					كارمند آموزشي
	* U	* I	* S	* A	كل	زن		مرد		كل
						جمعيت‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌	%	حمعيت	%	جمعيت	%
دولتي خصوصي	212 30 242	43 14 57	329 2 331	240 2 242	824 48 872	898/14 640/13 538/28	3/18 8/22 2/20	512/66 044/64 556/112	7/81 2/77 8/79	410/81 684/59 094/141	100 100 100

منبع : دفتر مركزي آمار 1989

درجدول شماره 6 و7 مي بينيم كه درصد معلم هايي كه زن هستند خيلي كمتراز مردان است . مشاركت زنان به عنوان معلم با بالارفتن سطح تحصيلات كاهش پيدا مي كند. داده ها در جدول شماره 8 نشان مي دهد كه درصد معلم هاي زن در سطح بالاتر كمتر مي شود. درصد زنان معلم درمدرسه هاي ابتدايي 4 /36 % است در حالي كه در مدرسه راهنمايي اين سطح به 24% مي رسد ودر سطح دبيرستان فقط 4/18% است .

جدول (8)

معلم هاي زن ومرد بر طبق سطح هاي تحصيلي

سطح تحصيلي	زن	%	مرد	%	كل	%
ابتدايي راهنمايي دبيرستان	711/392 587/90 371/46	4/36 0/24 4/18	881/685 025/286 525/204	6/36 0/76 6/81	592/078/1 612/376 896/250	100 100 100

منبع: موسسه پژوهش وتوسعه ، وزارت فرهنگ وآموزش ،1990

« زنان در مديريت آموزش عالي »

وقتي – نقش زنان در مديريت آموزش عالي نگاه كنيم ، جدول شماره 9 موقعيت مشابهي را در مديريت موسسه هاي آموزش عالي نشان مي دهد. جدول شماره 9 نشان مي دهد كه تعداد زنان كمتري در مقايسه با مردان ، رئيس دانشگاه هستند. از بين 212 دانشگاه خصوصي فقط در 4 دانشگاه يا (9/8%) زنان رياست را بعهده دارند.

جدول (9)

رنان درراس مديريت موسسه هاي خصوصي آموزش عالي

موسسه		مديريت					سرپرست
نوع دانشگاه موسسه مدرسه فرهنگستان	كل 212 43 329 240	زن 4 3 23 14	% 9/1 0/7 0/7 8/5	مرد 208 40 306 226	% 1/98 0/93 0/93 2/94	كل 212 43 239 240	زن 63 10	% 0/7 7/6	مرد 827 138	% 0/93 3/93	كل 890 148

منبع : دفتر راهنماي موسسه هاي خصوصي آموزش عالي ،1990

از تحليل بالا واضح است كه كميت سطح مشاركت زنان در مديريت موسسه هاي عالي آموزش كشورهنوز كافي نيست . از چشم اندازكمي ، هنوز زنان اندكي هستند كه موقعيت هاي مهمي را دردست دارند. مثل رياست دانشكده يا رياست دانشگاه عملكرد كساني كه اين چنين موقعيت هايي رادارند بيانگر كيفيت آن ها بعنوان مربي است . چندين سال است كه مانع پيشرفت شغلي زنان در نظام آموزش عالي مي شود. علاوه بر عوامل فرهنگي – اجتماعي كه در بخش شماره 6 بيان شده ، مشاركت پايين زنان در تحصيلات عالي يكي از موانع جدي براي مشاركت زنان در مديريت آموزش عالي مي باشد.

جدول شماره 5 نشان مي دهد كه درصد مشاركت زنان در تحصيلات به هنگام بالا رفتن مقاطع تحصيلي كاهش پيدا مي كند. در مدارس ابتدايي و دبيرستاني هنوز مشاركت زنان در مقايسه با مردان بهتراست . به هرحال، در تحصيلات عالي اين مشاركت بسيار كمتراست . سطح تحصيلات پايين يكي از موانع سرنوشت ساز در مقابل دست يابي زنان به مديريت در آموزش عالي است .

 

محدوديت هاي موجود در مقابل پيشرفت زنان در مديريت :

دراندونزي هنوز محدوديت هايي وجود دارد كه از رسيدن نان به موفقيت جلوگيري مي كند. مردم عموما براين باورند كه مرده زنان برترند. در زندگي روزمره انتظارات نامرئي وجود دارد كه براي مردان وزنان متفاوت است .

همچنين اين باور وجود دارد كه يك پسر بايد مستقل ، پرخاشجو وتامين كننده خانواده باشد. به عبارت ديگر از دختران انتظار دارند كه بافرهنگ ، حساس ومهربان و داراي مشخصات مشابهي باشند كه براي زن بودن در نظر گرفته مي شود. مردم عموما مردها را به عنوان تامين كننده حوائج زندگي مي بينند. بدين نحو كه بيرون از خانه كاركنند وبه طور كلي عموما اين طور پذيرفته شده است كه زن ها شخصا درخانه مدير بوده وبه شوهرانشان وفرزندانشان خدمت مي كنند.

درنتيجه اين هنجارها فرصت هاي موجود براي مردان دربسياري از موارد اززن ها بيشتراست .بنابراين زوجهافرزند پسر رابه فرزند دختر ترجيح مي دهند. در بعضي ازگروه هاي قومي در اندونزي ، تولد يك پسر مستلزم برگزاري چشن خاصي از سوي خانواده مي باشد. تنها پسرها مي توانند عضويت قبيله اي را به نسل بعدي انتقال دهند. درجامعه مرد سالاري اندونزي ، زن ها نقش كمتري دارند.

معمولا اين مرد است كه سرپرست خانواده مي باشد. قدرت وفرصت هاي خانواده دردستان مردان مي باشد. اين چنين ديدگاه هايي به طور قطع جنسيت گرايانه است وبه اين معني است كه تفاوت هايي براساس تبعيض جنسي وجود دارد.

برطبق يك تحقيق در مورد نقش زنان در دانشگاه اندونزي ، سياي فاه سبروئكو، جنسي كه قدرت را دردست دارد به عنوان يك معيار وهنجار شناخته مي شود. جنس ديگر نسبت به آن معيار غير فعال ، پايين تر وتابع مي باشد. در حالي كه جنس مرد برتروحكمرفاست . در چنين موقعيت درجه دومي ، زنها از سوي مخالف مي توانند مورد سوء استفاده جنسي قرار مي گيرند.

عامل ديگري كه موقعيت زن ها راتضعيف مي كند- كاملا به طور ناخود آگاه - روش خواستگاري در نواحي روستاهاي خاص در اندونزي مي باشد. دراين روش عملا مردها، رن مورد علاقه خود را خريداري مي كنند. انتخاب شريك زندگي كاملا برعهده مردها ست .

مانع ديگر برسرراه پيشرفت زن ها مواردي است كه درخون زن ها وجود دارد. اين چنين موارد ذاتي در كتاب « روانشناسي زن ها» نوشته جوديت باردويك ذكر شده است . بي ميلي زن ها راباعث بوجود آمدن مانع نهايي مي داند. تبعيض جنسيتي درمحل كاريك واقعيت است . بنابراين يكي از دلائل اصلي كم بودن بازدهي زن ها بي ميلي خودشان نسبت به حرفه اي ترشدن مي باشد.

شايد مهلك ترين مانع دروني كه يك زن رامنزوي مي كند واز تبديل شدن او به خود كاملش جلوگيري مي كند آن چيزي است كه « كوتل دونيگ » از آن باعنوان « عقده سنيدرلا» ياد مي كند. اين نگرش وابستگي روانشناختي يك زن را كه دوست دارد از او مراقبت شود واز سوي اشخاص ديگر محافظت شده ،را مطرح مي كند. شايد اين طرز فكر آخرين ومخرب ترين چالش فراروي براي زن امروزباشد. «دونيگ» اين وابستگي را به عنوان يك شبكه قرار گرفته اند. چنين مقوله اي مي تواند نابود كننده باشد از آنجائي كه زن ها جرات كافي براي به تحقق رساندن خلاقيت خود وعمل كردن آرمان هاي خود را ندارند.

نويسنده فرانسوي « سيمون دوبوار» زن ها را به صورت موجوداتي به تصوير مي كشد كه شخصيت ورفتار اطاعت وار را باور كرده اند تا ازتنش هاي موجود دريك موجود واقعي اجتناب كنند .

بنابراين چنين شرايطي پيشرفت را براي زن ها دشوار مي سازد چون آن ها به دليل ناتواني شان بر غلبه كردن اضطراب دردي كه برسرراه پيشرفت كاملشان است ، حتي آرزوي شكوفا شدن استعداد هاي بالقوه خود رانيز نمي كنند. مي توان نتيجه گيري كرد كه به نظرمي رسد اين خود زن ها هستند كه مانع موفقيت شان مي شوند . اگرما به تعداد زن هاي اندونزي كه بامردها مساوي قلمداد مي شوند، نگاهي بيندازيم متوجه مي شويم كه چالش نهايي اراده خود زن هاست . واضح است كه اين بزركترين چالش فراروي زن ها مي باشد.

 

مدوديت هايي براي مشاركت زن ها درمديريت آموزش عالي :

زنان اندونزي به اجبار باسه نوع محدوديت مواجه هستند: محدوديت درورود به نيروي كار، محدوديت در انتخاب شغل ومحدوديت درپيشرفت شغلي .«رادي پريونو» درمقاله اش به نام «رنان آينده» ( كومپس ، 1991) اين موانع را از قانون نمي داند. بلكه نتيجه هنجارهاي اجتماعي مي داند كه زن ها رادرموعيت هاي پايين تر قرار مي دهد. درچنين شرايطي محدوديت ها،جالش هاي واقعي هستند چرا كه موقعيت غالب پيش داوري ورفتارهاي تبعيض آميز استوار است . باگذشت زمان، اين رفتارها با نگرش هاي اطاعت واراده خود زنان تقويت شده است .اين رفتار مطيع وفرمانبردار رن ها باعث دشوار بودن به اثبات رساندن خود مي شود. وهمچنين توضيح مي دهد چرا زنان به موقعيت هاي بالا در تصميم گيري درسازمانهاي آمارها مشاركت اندك زن ها رادر تصميم گيري اثبات مي كند. مطابق جديدترين اطلاعات از دفتر وزارت كشي درمورد نقش زنان ، درسال 1958 . م فقط 69 نفر زن (5/7%) تخصص ونهاد هاي دولتي دسترسي اندكي دارند.عضو (مجلس پايين ؟) بودند در حالي كه 42 نفر زن (1/9%) عضو پارلمان ( خانه نماينده ها؟) بودند. از آنجائي كه زن ها 3/5% جمعيت را درآن سال تشكيل مي دادند. اين ارقام بسيار پايين است .

امروز تنها 2 زن وزير درميان 38 نفر اعضاي كابينه وجود دارند. زن هايي كه رهبري تشكيلات ملي را بعهده دارند فقط 846 نفر(5/5%) از كل را تشكيل مي دهند. اين ارقام نشان مي دهد، تعداد زناني كه موقعيت هاي تصميم گيري را برعهده دارند پايين است . در مديريت تحصيلات عالي وضعيت مشابهي صدق مي كند. جدول شماره 9 فقط اطلاعات سال 1990 .م را نشان مي دهد. اما جديدترين اطلاعات از وزارت فرهنگ وآموزش در سال 1992 . م تنها 44 نفر زن (8/4%) ، مديريت 914 موسسه هاي خصوصي وفرهنگ ستان ها رابعهده داشتند. در ميان 212 دانشگاه خصوصي تنها 4 زن (9/1%) رياست را برعهده دارند. در49 مركزهاي تحصيلات عالي دولتي فقط يك نفر زن رئيس وجود دارد.

به هرحال همان طوركه دربخش 6 گفته شد. موانع ومحدوديت هايي كه برسر راه مشارك زن ها در مديريت تحصيلات عالي وجود دارد، نتيجه چندين عامل مي باشد. ازميان ديگرعوامل سطح پايين تر تحصيلات ،هنجارهاي اجتماعي –فرهنگي ، عوامل خانوادگي و ذاتي خود زنان را مي توان نام برد.

شرايط لازم براي مشاركت زنان درمديريت آموزش عالي :

مشاركت زنان در مديريت آموزش عالي متاثر از عوامل بيروني وعوامل دروني است . ازبين عوامل دروني مي توان ازالف ) . استعداد وصلاحيت مديريتي . ب) تحصيلات رسمي نام برد. عوامل بيروني عبارتست از الف ) شكل گيري كادر از طريق آموش مهارت هاي مديريتي ،ب) عوامل فرهنگي – اجتماعي وموقعيت هاي خانوادگي و ج) سازمان هاي زنان

1). عوامل دروني

الف – قابليت وصلاحيت مديريتي : دراجتماعي كه دربالا توضيح داده شد. براي هر زني كه بخواهد وارد بخش مديريتي درسطح آموزشي شود وياهم اكنون عضوي ازآن است شرايطي وجود دارد. او بايد توانايي رهبري ( مديريت ) داشته باشد كه شامل داشتن عظمي راسخ و بودن است . علاوه براين بايدتوانايي مديريت در سطح بالاتراز متوسط را داشته باشد. اين دو شرط تنها از راه تجربه كاري به دست مي آيد. فقط با تجربه معلوم مي شود كه آيا يك شخص مي تواند يك مدير خوب شود ياخير. چنين فردي به تجربه مديريي طولاني وگسترده وهمچنين تجربه اجرايي درجهان آموزش نياز دارد.برخي ازخصوصيات زنانه در اين خصوص مي توانند عوامل مثبتي تلقي شوند مثلا در حل مشكلات زنان مي توانند تنشن ها راكاهش داده و بردباري بيشتري در تصميم گيري و درك جزئيات مشكل از خود نشان دهند.

ب – تحصيلات رسمي :

اگر يك زن تحصيلات عالي ويا مدرك خاص تحصيلي نداشته باشد، قابليت هاي طبيعي و صلاحيت او از بين مي رود. هرقدمي به سوي پله بالاتر در زمان مديريت مستلزم يك قدم به سمت بالادر نردبان تحصيلي مي باشد. اين بزرگترين مشكلي است كه زنان مدير اندونزي يايي به خصوص درزمينه آموزش عالي با آن مواجه مي باشند پايين تر از مردان است . بنابراين ، تحصيلات رسمي درسطح عالي شرط بسيار مهمي براي موفقيت درمديريت اين بخش مي باشد.

اين مشكل تنها به عهده زنان نيست . بلكه وظيفه وجامعه به عنوان يك كليت مي باشد وهمچنين وظيفه هر خانواده اندونزيايي است .

جامعه در سطح كلي وخانواده درسطح جزيي بايد حق مساوي براي دخترها وپسرها درزمنيه تحصيلات عالي درنظر بگيرند.

2). عوامل بيروني :

الف )- آموزش : رياست درمديريت آموزش عالي:

يكي از عوامل اصلي بيروني براي مربيان زني كه مي خواهند دوران مديريتي خود را درآموزش عالي ادامه دهند اراده سياسي دانشگاه وياموسسات تحصيلات عالي به منظوراجرا كردن يك برنامه طرح ريزي شده مناسب براي آموزش بيشتر وآموزش پيوسته درهرمرحله ازپله نردبان شغلي مي باشد.

ازيك سو،موسسات تحصيلات عالي بايستي اراده سياسي براي ايجاد فرصت ها وآموزش مديريتي براي زنان مربي كه قابليت مديريتي دارند را داشته باشند. اين آموزش بايد شامل يك مرحله گزينش باشد. كه اين مرحله شامل بررسي اين است كه آيا اين زن براي تبديل شدن به يك مدير ويا رهبر خوب مصمم هست يانه. از سوي ديگر، كانديداها( مديران بالقوه) بايد براي تقبل فرصت هاي در دسترسي، جرات كافي داشته باشند.

ب – عوامل اجتماعي – فرهنگي وموقعيت هاي خانوادگي :

توانايي يك زن وحق استفاده از فرصت ها براي اودرسطح كلي توسط اجتماع ودرسطح پايين ترتوسط خانواده او تعيين مي شود. خانواده او به خصوص همسروفرزندانش بايداز پيشرفت اوحمايت كنند. يك شوهر بايد پيشرفت همسرش را قبول كند تاهويت خود را بيابد وبخشي از مسئوليت هاي خانواده رابه دوش بگيرد، مخصوصا مسئوليت هاي اقتصادي كه معمولا به مرد مربوط مي شود. دراين مواقع زناني كه مي خواهند دوره مديريتي را درآموزش عالي گذرانده وپست مديريتي را داشته باشد، اگر درسن جواني ازدواج كرده باشند با چالشي جدي روبرو خواهند بود.

اين موضوع بايستي مورد توجه قرار بگيرد چون بسياري ازنان جوان متاهل پس از ازدواج به بزرك كردن كودكانشان مي پردازنند،مقاومت اجتماع در برابرپيشرفت زنان را نبايد دست كم گرفت ، رك گويي وصراحت ناشي از يك فرايند طولاني است كه بايد از خانواده شروع شود.روشنفكران فقط نتيجه مراحل طولاني است كه بايستي ازسطح خانواده شروع شود. مادران بايد به فر.ندانشان جنبه هاي مثبت برابري زنان ومردان را آموزش دهند.اين جنبه ها بايد درحقيقت در خانواده اجرا شود. ودرنتيجه در نسل هاي آينده تعداد افراد بيشتري را شامل شود.

ج- سازمانهاي زنان

پديده فرد گرايي جامعه امروز اندونزي وبه خصوص جوامع بشري را تهديد مي كند. مابايد بك رفتار آشتي دهنده را درخود بپرورانيم آنچه ما «كوتونگ رويونگ» مي ناميم . اين به معناي باهم كاركردن همراه باتوافق مي باشد. باديدگاه فردگرايانه زنان نمي توانند آن چنان تاثيري درجامعه مرد سالار اندونزي داشته باشند. «كوتونگ لويونگ» براساس فرهنگ بومي استوار است ومي تواند به زنان اندونزي كمك كند تابر محدوديت هاي خود در جامعه غلبه كنند.

«كوتونگ لويونگ» كه هنوز در بخش هاي روستايي وجود دارد.بايددرساختارسازمان ها ي زنان به وجود آيد. از طريق اين گروه ها، زنان اندونزيايي مي توانند باهم متحد شوند وهم صدا شوند ودر پيشبرد مسائل زنان موثر باشند.

گروه هاي زنان مي تواند شكل هاي مختلفي داشته باشند. اين گروه هامي توانند تخصصي ويا ناحيه اي باشند ويا براساس جايگاه محل اقامت ويا محل تولد باشند.

ابتكار تشكيل اين گونه تشكيلات به خود زنان مربوط مي شود. علاوه براين سازمان ها وفدراسيون هايي در سطح ملي وجود دارد. اين سازمان ها وفدراسيون ها بايد فرصت هاي بيشتري را براي موقعيت هاي تصميم گيري در سطوح بالاترفراهم كند.

بنابراين مي توان نتيجه گيري كرد كه روش هاي دسترسي به موقعيت هاي مديريتي معلم بالا در آموزش عالي براي زنان هنوز به فرايندي آهسته وپيوسته نياز دارد. اين يك فرايند وحركت تكاملي است نه يك حركت انقلابي . بنابراين با در نظر گرفتن سريع ارتباطات كه اطلاعات زيادي درمورد روندهاي مشترك جهاني ارائه مي دهد اين فرايند مي تواند سريعتر از آنچه كه پيش بيني مي شود به انجام برسد.

 

 

نتيجه گيري :

اين مقاله نشان مي دهدكه نقش ومشاركت زنان اندونزي درمديريت آموزش عالي شبيه موارد مشابه در تخصص هاي ديگر مي باشد. درتحصيلات عالي هم، مشاركت زنان در مديريت هنوز بسيار پايين است . براي غلبه بر محدوديت ها وموانع وبراي زودتر به نتيجه رسيدن در مديريت آموزش عالي موسسات بايستي به زنان مربي كه آرزو وتوانايي پيشرفت وگسترش قابليت هايشان در اين زمنيه رادارندفرصت هايي براي شكوفايي خود بدهند. زنان نيزبايد خود آمادگي پذيرش وآموزش هاي خوب برنامه ريزي شده مربوط به مديريت را داشته باشند . تنها دراين حالت است زنان اندويزي پيشرفت را در مديريت آموزش عالي تجربه خواهند كرد.

درمقايسه بازمان هاي گذشته ، نسل جديد اندونزي دسترسي بيشتري به تحصيلات دارند . اين مسئله تاحدي مرهون نقش زنان برجسته اندونزيايي است كه به عنوان الگو مطرح بوده اند. امروزه فرايند توسعه ، ارزش زنان را درجامعه تصديق كرده است . بنابراين ، زنان مي توانند مديراني شايسته وبا لياقتي باشند وموقعيت هاي قابل توجهي را در موسسات آموزشي داشته باشند. هرچند، توسعه ، مشكلات خاص خودش را نيز بوجود آورده است . يك حرفه ، مانند معلمي يااستادي يامديريت يك نهاد آموزشي به زمان وتوجه كافي نياز دارد. برخي اوقات اين موضوع ، زن را در موقعيتي قرارمي دهد كه مجبور است بين خانواده وشغلش يكي را انتخاب كند. به عنوان يك مادر، زن بايستي شوهر وفرزندانش را بركارش مقدم بداند درمواجه بااين گونه مشكلات يك زن بايد خردمند باشد. اوباشغلش ازدواج نكرده است بلكه باشوهرش ازدواج كرده است . اويك مادراست براي فرزندانش. بنابراين، چالشي فراروي زنان اندونزي به طور كلي وزنان مربي يامديردرموسسات آموزش عالي به طور جزئي نبايد اين گونه باشد كه خود را بامردان مقايسه كنند بلكه بايدجايگاه خود را در جامعه پيداكنند. اين فرايند ممكن است كه زمان زيادي بطلبد اما بايد مسيري باشد كه همگان بايد آن رادنبال كنند.